Η μεγαλύτερη ευχή για ένα γονιό είναι να φύγει πριν από τα παιδιά του και κυρίως σε μια ηλικία που αυτά έχουν ήδη βρει το δρόμο τους και ζουν πια ανεξάρτητα βασιζόμενα στις δικές τους δυνάμεις και δεξιότητες.
Αν και θεωρητικά ζούμε σε ένα περιβάλλον όπου προσφέρει όλες τις δυνατότητες για ένα μακροβιοτικό πέρασμα από τον πλανήτη γη, εντούτοις σήμερα στις δυτικές τύπου κοινωνίες της αφθονίας, παρατηρείται για πρώτη φορά στην ιστορία το παράδοξο σχήμα, τα παιδιά να μην ξεπερνούν τις ηλικίες των γονέων τους εξαιτίας των επιπλοκών της κακής διατροφής και της παχυσαρκίας.
Οι περισσότεροι νέοι γονείς, φαίνονται να τα έχουν πια χαμένα και κάθε μέρα που περνά δείχνουν να χάνουν διαρκώς τη μάχη με την επιθυμία τους να υιοθετήσουν τα παιδιά τους έστω και τις στοιχειώδης ορθές διατροφικές συνήθειες.
Η έλλειψη προσωπικού χρόνου με τα μικρότερα μέλη της οικογένειας λόγω των καθημερινών υποχρεώσεων, απομακρύνει την απαιτούμενη ταύτιση που χρειάζεται το παιδί, ώστε να υιοθετήσει «μιμούμενο» την εικόνα ενός γονέα που φροντίζει την προσωπική του υγεία, έτσι ώστε, να τη διαιωνίσει κι αυτό με τη σειρά του για το υπόλοιπο της ζωής του, ως υπεύθυνο της ατομικής του υγείας.
Μέσα σε αυτό το σύγχρονο διατροφικό χάος, η συνάδελφος Σοφία Μπάμπου με το βιβλίο της «Διατροφοζουζουνίσματα» έρχεται να μας προσφέρει μια ουσιαστική τάξη, δίνοντας λύσεις για τη βελτίωση της διατροφικής καθημερινότητας όχι μόνο των παιδιών αλλά και όλης της οικογένειας.
Πρόκειται για ένα πραγματικό θησαυρό που όχι μόνο δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο αλλά μέσα από τις σελίδες του, κινητοποιεί κάθε γονέα και κάθε δάσκαλο, παρέχοντας όλα τα εκπαιδευτικά εφόδια που χρειάζεται για την πολυπόθητη αλλαγή και βελτίωση των διατροφικών συνηθειών των παιδιών.
Η Σοφία Μπάμπου, χαρισματική από τη φύση της ως γονέας κι επιστήμονας, μας χαρίζει απλόχερα σημαντικές τεχνικές και δεξιότητες προκειμένου να προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μας και στα παιδιά όλου του κόσμου που θα συναντήσουμε ή θα συναναστραφούμε γύρω μας.
Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά εκπαιδευτικά εγχειρίδια που έχουν γραφτεί ποτέ και αφορά ευαισθητοποιημένους γονείς, εκπαιδευτές, επαγγελματίες υγείας και οποιονδήποτε άλλο που φέρει την ευθύνη για τη γη που δεν κληρονομήσαμε από τους γονείς μας αλλά δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.
Ευάγγελος Ζουμπανέας
Διαιτολόγος Διατροφολόγος
Ιδρυτής Επιστημονικής Ομάδας Διατροφή www.diatrofi.gr
Διευθύνων ΣύμβουλοςΚέντρου Εκπαίδευσης & Αντιμετώπισης Διατροφικών Διαταραχών www.keadd.gr
Πρόεδρος Ινστιτούτου Διατροφικών Μελετών & Ερευνών www.insr.gr
ABOUT…
«Το σημαντικότερο πράγμα που διδάχτηκα με τα Διατροφοζουζουνίσματα είναι ότι και εγώ και τα παιδιά όπως και όλοι μας έχουμε έμφυτη την ικανότητα να ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ. Πιο παλιά όταν σκεφτόμουν τη λέξη ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ μου ερχόντουσαν κατά νου πράγματα όπως η τέχνη, η μαγειρική, η διακόσμηση, τα καλλιτεχνικά. Δεν είχα ιδέα ότι η δημιουργικότητα είναι στην ουσία Η ΒΕΛΤΙΣΤΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ! Το να είσαι δημιουργικός έρχεται σε αντίθεση με το να είσαι αδρανής. Επίσης η δημιουργικότητα μας χαρίζει μια αίσθηση νίκης και τονώνει την αυτοπεποίθησή μας. Όταν δημιουργείς αποκτάς την αίσθηση της πληρότητας ότι αυτό που κάνεις είναι παραπάνω από αρκετό. Με τα Διατροφοζουζουνίσματα τα είχα όλα αυτά. Μπορώ να πω ότι κουράστηκα αρκετά όμως η κούραση δεν πήγαζε από τη δουλειά μου με τα παιδιά. Πήγαζε από τα κωλύματα, την ανασφάλεια, το άγχος και τα ΑΝ…Το μυαλό μου στην αρχή δεν ήταν σε θέση να προσαρμοστεί και έτσι όλο αμφέβαλα και ανησυχούσα. Παρόλα αυτά καθώς δούλευα και συνέχιζα γινόμουν όλο και πιο ευρηματική. Λες και τα παιδιά μεγάλωναν την κινητήριο δύναμή μου! Όσο πιο γνωστή γίνεται η δουλειά με τα παιδιά τόσο μεγαλώνουν τα κίνητρά μου. Έχω προσέξει ότι οι καλύτερες δουλειές γίνονται όταν απολαμβάνεις τη διαδικασία. Αυτές είναι οι δουλειές που αξίζουν τελικά! Με τα παιδιά όχι απλώς έμαθα αλλά ανέπτυξα τη «δεξιότητα» του να δημιουργώ κάνοντας αυτό που θέλω και αγαπώ: Να εκπαιδεύω παιδιά ευσυνείδητα διατρεφόμενα. Αρχικά δυσκολεύτηκα πολύ, μου πήρε χρόνο να γίνει γνωστή η δράση μου και ακόμα δουλεύω στο να κινήσω το ενδιαφέρον των περισσότερων γονιών, ευτυχώς στην προσπάθεια αυτή βρήκα σύμμαχο τη βιβλιοθήκη που ως φορέας με στήριξε και προώθησε τις ιδέες μου. Μέσα σε λίγο καιρό καταφέραμε να στήσουμε τμήματα αφήνοντας σε όσους συμμετείχαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Στην πορεία ήρθαν κοντά μας φίλοι και γονείς που συμμετείχαν εθελοντικά στα ΔΙΑΤΡΟΦΟΖΟΥΖΟΥΝΙΣΜΑΤΑ χαρίζοντας στα παιδιά όμορφες στιγμές και κάνοντας τη διατροφή αυτό που θα έπρεπε να είναι, μια ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΘΗΣΗΣ! Μακριά από τα πρέπει και τα μη και φιλική στον ψυχισμό των παιδιών.»
Σοφία Μπάμπου – Δημιουργός
Πρόλογος
Περί φοβικής συμπεριφοράς: Ο φόβος του να μην παχύνουμε
Οι περισσότεροι από εμάς και κυρίως οι γυναίκες, φοβόμαστε μήπως παχύνουμε. Άλλοι φοβούνται σε μεγαλύτερο βαθμό και άλλοι σε μικρότερο, ανάλογα με το τι έχει βιώσει ή σκεφτεί ο καθένας.
Θυμάμαι ότι, κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής μου στο ΚΕΑΔΔ (Κέντρο Εκπαίδευσης και Αντιμετώπισης Διατροφικών Διαταραχών) ζητήθηκε αυτό από τους σπουδαστές (ανάμεσα στους οποίους ήταν ψυχολόγοι, γιατροί, φαρμακοποιοί, διατροφολόγοι, γυμναστές) να γράψουν σε ένα χαρτί ποιες λέξεις τους έρχονται στο μυαλό στο άκουσμα της λέξης ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΣ.
Κάποιες από τις λέξεις που καταγράφηκαν ήταν: χοντρός, άρρωστος, άσχημος, φρίκη, πολύ φαγητό, αγύμναστος.
Φανταστείτε ότι αυτές οι λέξεις καταγράφηκαν από επαγγελματίες υγείας, οι οποίοι έχουν ή τουλάχιστον θα έπρεπε να έχουν μια σχετική ευαισθησία επάνω σε θέματα βάρους. Και όμως οι απαντήσεις αυτές ήταν ρατσιστικές.
Μια σπουδάστρια μάλιστα είπε: «Απορώ πως ήρθαν στο μυαλό μου αυτές οι λέξεις. Θα έπρεπε να είμαι πιο επιεικής» και στη συνέχεια οι εκπαιδευτές μας εξήγησαν ότι αυτές οι λέξεις δεν εκφράζουν συμπάθεια ή αντιπάθεια αλλά πρόκειται για στερεότυπα, βαθιά δηλαδή ριζωμένες αντιλήψεις από την παιδική κιόλας ηλικία.
Από παιδιά μαθαίνουμε ότι παχύς σημαίνει άρρωστος και άσχημος. Προσωπικά πιστεύω ότι τα στερεότυπα φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα, παίζουν δηλαδή σημαντικό ρόλο στο να εντείνουν το φαινόμενο «ο φόβος απόκτησης κιλών οδηγεί τελικά στην αύξηση βάρους. Με απλά λόγια παθαίνουμε ή μας συμβαίνει τελικά αυτό που φοβόμαστε.
Όσο πιο ισχυρά και αδούλευτα είναι αυτά τα στερεότυπα τόσο μεγαλύτερη επιρροή έχουν επάνω σε εμάς και στα παιδιά μας.
Για παράδειγμα: μια μητέρα που φοβάται μην παχύνει και είναι διαρκώς σε δίαιτα και ανησυχεί παράλληλα και για τη διατροφή του παιδιού της. Από το φόβο το δικό της, να μην παχύνει ούτε αυτή ούτε το παιδί της ξεκινάει να μαγειρεύει νερόβραστα, ή ωμά λαχανικά. Φυσικά το παιδί παρουσιάζει μια απέχθεια για όλα αυτά και δεν τα τρώει. Στη συνέχεια μητέρα αναρωτιέται γιατί δεν τρώει το παιδί και ζητάει συνέχεια γλυκά! Μπορεί ακόμα να σκεφτεί: «Μα αφού μαγειρεύω ελαφριά γιατί παχαίνουμε;»
Το παζάρι του χοντρού (η βιομηχανία του αδυνατίσματος)
Τα πράγματα φυσικά χειροτερεύουν όταν οι οικογένειες «βομβαρδίζονται» καθημερινά από την βιομηχανία του αδυνατίσματος.
Πιστεύετε ότι όσοι προωθούν μανιωδώς την απώλεια κιλών, αγνοούν ότι με αυτό τον τρόπο προβάλλουν λάθος πρότυπα και βλάπτουν τη σωστή διάπλαση της εικόνας σώματος σε παιδιά και εφήβους;
Γνωρίζατε ότι η εικόνα σώματος είναι κάτι παραπάνω από το είδωλο που βλέπουμε στον καθρέφτη;
Ξέρετε ότι η εικόνα που έχει κάποιος για τον εαυτό και το σώμα του επηρεάζει άμεσα την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του;
Θεωρείτε ότι ένας άνθρωπος με αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση θα έκανε ή θα αγόραζε τα πάντα προκειμένου να χάσει βάρος;
Δε το νομίζετε ε;
Για σκεφτείτε τώρα κάποιον με χαμηλή ιδέα για τον εαυτό του. Τι θα έκανε αυτός ο κάποιος για να χάσει βάρος, μέχρι που θα έφτανε, τι θα αγόραζε, σε πόσους θα απευθύνονταν, πόσους θα πίστευε και που θα κατέληγε.
Στο γραφείο μου και σε αρκετών συναδέλφων έρχονται συχνά περιστατικά ατόμων που έχουν ξοδέψει περιουσίες ολόκληρες στο βωμό του αδυνατίσματος. Και πιο το αποτέλεσμα; Να έχουν αποκτήσει περισσότερα κιλά από αυτά που είχαν ξεκινήσει!
Δεν θέλει τρόπο λέει, θέλει τρόπο! E, και κόπο θέλει και τρόπο θέλει και ένα σχετικό βαθμό δυσκολίας τον έχει (η απώλεια βάρους γενικά).
Είναι σπάνιο σήμερα για μια σύγχρονη κοπέλα να κοιτάξει στον καθρέφτη και να είναι ικανοποιημένη με αυτό που θα δει. Το τραγικό μέσα σε όλα αυτά είναι ότι το φαινόμενο αυτό που θεωρούνταν γυναικείο «προνόμιο» έχει αρχίσει να εξαπλώνεται και στον ανδρικό πληθυσμό.
Τι πιστεύετε ότι ήταν εκείνο που το 1994 έκανε το 40% των 9χρονων παιδιών στη μεγάλη Βρετανία να ξεκινήσει δίαιτα; Μήπως κάποια διαφήμιση; (φανταστείτε που θα έχουν φτάσει οι στατιστικές σήμερα)
Θα σας αναφέρω σε ελεύθερη μετάφραση τα λόγια ενός κοριτσιού από την Αγγλία τα οποία με άγγιξαν με την ευστοχία τους(Διάβασα την αναφορά αυτή στο site www.anorexia-reflections.com) Τα λόγια αυτά αφορούν τη βιομηχανία του αδυνατίσματος. Το κορίτσι αυτό παλεύει μέχρι σήμερα με την ανορεξία.
«Όταν ανοίγεις ένα περιοδικό μόδας σε κάθε σελίδα συναντάς αντιφατικά μηνύματα. Στη μια σελίδα βλέπεις μια διαφήμιση για το καινούργιο κέικ με τριπλή στρώση σοκολάτας και στη διπλανή σελίδα μια διαφήμιση από το νέο χάπι αδυνατίσματος που υπόσχεται απώλεια 5 κιλών σε μια εβδομάδα!
Όταν πρωτοείδα τη διαφήμιση με το κέικ σκέφτηκα «Σίγουρα αυτό είναι πεντανόστιμο αλλά δεν κάνει να το φάω» Μετά πρόσεξα την συμβουλή για άσκηση στη διπλανή σελίδα και σκέφτηκα ότι μόλις το φάω θα κάνω 500 φορές αυτή την άσκηση για να το κάψω. Κάπως έτσι συνέχιζα για καιρό και κατέληξα στο νοσοκομείο έχοντας σταματήσει το φαγητό και με βάρος 50% λιγότερο από το φυσιολογικό! Παρόλα τα ήθελα να συνεχίσω να χάνω βάρος για να μοιάζω με εκείνη (το μοντέλο του περιοδικού) που θεωρούσα ιδανική!
Οι κοινωνικές πιέσεις που δέχονται τα παιδιά και οι έφηβοι για να είναι αδύνατοι είναι υπερβολικά υψηλές. Οι γυναίκες και οι άνδρες βάλλονται καθημερινά από διαφημίσεις φαγητού και δίαιτας, τι «πρέπει» να αγοράσουν ή πως «πρέπει» να είναι.
Ειλικρινά στους περισσότερους δε χρειάζεται όλο αυτό. Το παιδί οφείλει να είναι παιδί και ένας ενήλικας οφείλει να είναι υγιές παράδειγμα για το παιδί του.
Έτσι όπως έχουν τα πράματα, ένα παιδί καθώς μεγαλώνει αρχίζει να πιστεύει ότι “πρέπει” να είναι σαν τα μοντέλα γνωστής φίρμας εσωρούχων και να φοράει μόνο small για να γίνει αποδεκτό.
Τέτοιου είδους αντιλήψεις οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο δίαιτας, υπερβολικής άσκησης και άλλων συχνά ανορθόδοξων πρακτικών για να φτάσει κάποιος το ιδανικό βάρος.
Όμως για τη βιοτεχνία αδυνατίσματος τίποτα, ποτέ δεν είναι αρκετό!
Πόσες διαφημίσεις σε κάνουν να αποδέχεσαι τον εαυτό σου;
Πόσες από την άλλη σε κάνουν να θες να αλλάξεις, να χάσεις βάρος (ακόμα και αν δε χρειάζεται);»
Και τελειώνει λέγοντας τα εξής σοφά λόγια:
«Όλοι είμαστε ευάλωτοι εκτός αν μάθουμε να αμφισβητούμε τα μηνύματα με τα οποία μας «βομβαρδίζει» η βιομηχανία του αδυνατίσματος. Ο κόσμος των ΜΜΕ είναι ένας κόσμος διασκέδασης αλλά και ένας κόσμος που κυριαρχεί το ψέμα. Προσέξτε σε τι θα πιστέψετε και προστατέψτε τις νεότερες γενιές»
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.