Το αμινοξύ που καταπολεμά το στρες, την κατάθλιψη και είναι απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία του θυρεοειδούς
Η τυροσίνη είναι το πρώτο προϊόν διάσπασης της φαινυλαλανίνης. Η τυροσίνη είναι το αμινοξύ του στρες. Η τυροσίνη είναι ένα αμινοξύ που υπάρχει σε τρόφιμα, για να πετύχετε όμως θεραπευτικά αποτελέσματα θα πρέπει να το λάβετε σε υψηλότερες δόσεις ως διατροφικό συμπλήρωμα.
Τυροσίνη στρες και κατάθλιψη
Χωρίς τυροσίνη δεν θα μπορούσατε να διαχειριστείτε το στρες ή να παρασκευάσετε σημαντικές ορμόνες. Η τυροσίνη χρειάζεται για τη σωστή λειτουργία των επινεφριδίων, του θυρεοειδούς αδένα και της υπόφυσης. Η τυροσίνη είναι ένα απαραίτητο συστατικό της μελανίνης και έτσι παίζει έναν σημαντικό ρόλο στον καθορισμό του χρώματος των μαλλιών και του δέρματος.
Ο Dr. Gelenberg στην ιατρική σχολή του Harvard απέδειξε ότι η τυροσίνη είναι αποτελεσματικότερη από τα αντικαταθλιπτικά για την ανακούφιση της κατάθλιψης. Για να αυξήσετε γρήγορα τα επίπεδα της νορεπινεφρίνης, χρησιμοποιήστε τυροσίνη. Λόγω του ότι είναι ένα βήμα πιο κοντά στη νορεπινεφρίνη, αισθάνεστε την επίδραση γρηγορότερα. Η προτεινόμενη ποσότητα είναι μια κάψουλα των 500 mg τυροσίνης τρεις-τέσσερεις φορές την ημέρα. Μη λαμβάνετε τυροσίνη με αναστολείς ΜΑΟ ή τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά ή αν έχετε σχιζοφρένεια.
Τυροσίνη και μνήμη
Ερευνητές του πανεπιστημίου Urije στην Ολλανδία βρήκαν ότι η λήψη συμπληρωμάτων τυροσίνης ενίσχυσε τη μνήμη και μείωσε την πίεση του αίματος σε υγιείς, νέους στρατιωτικούς δόκιμους. Οι δόκιμοι λάμβαναν είτε πλούσια σε πρωτεΐνες ποτά που περιείχαν 2 γραμμάρια τυροσίνης ή πλούσια σε υδατάνθρακες ποτά με ίσες θερμίδες. Μετά από 6 μέρες, οι δόκιμοι που λάμβαναν το συμπλήρωμα τυροσίνης εκτέλεσαν καλύτερα τα τεστ μνήμης και είχαν μειωμένη συστολική πίεση του αίματος. Οι ερευνητές συμπέραναν ότι η λήψη συμπληρωμάτων τυροσίνης μπορεί σε συνθήκες εργασίας με ψυχολογικό και φυσικό στρες μειώνει τις επιδράσεις του στρες και της κόπωσης.
Τυροσίνη και θυρεοειδής
Η τυροσίνη είναι το αμινοξύ της θυρεοειδικής ορμόνης θυροξίνης. Η τυροσίνη ιωδιώνεται, με άλλα λόγια αποκτά αλογόνα. Το ιώδιο είναι ένα πολύ σημαντικό αλογόνο και είναι μέρος της ορμόνης του θυρεοειδούς, της θυροξίνης. Όταν η τυροσίνη παίρνει το πρώτο άτομο ιωδίου, γίνεται μονοϊδοτυροσίνη. Όταν παίρνει το δεύτερο άτομο τυροσίνης, γίνεται διϊοδοθυροξινίνη. Όταν παίρνει το τρίτο άτομο ιωδίου, γίνεται τριϊοδοθυροξινίνη ή Τ3. Και όταν παίρνει το τέταρτο άτομο ιωδίου, γίνεται η τετραϊδοθυροξινίνη ή Τ4. Και αυτή είναι η θυροξίνη, η ορμόνη του θυρεοειδούς.
Η τυροσίνη και η φαινυλαλανίνη (ένα άλλο αμινοξύ) συνδέονται και τα δύο στο μεσαίο τμήμα ενός πολυπεπτιδίου, δηλαδή ενός πολύ μακρού μορίου. Η τυροσίνη λοιπόν που βρίσκεται στο κέντρο ενός πρωτεϊνικού μορίου χωρίζεται από την πεψίνη, ένα ειδικό ένζυμο που βρίσκεται στον πυθμένα του στομάχου. Η πεψίνη επιτίθεται σε καθορισμένους τύπους πεπτιδικών δεσμών που συνδέουν δύο ή περισσότερα αμινοξέα. Οι δεσμοί που χωρίζονται από την πεψίνη είναι αυτοί οι δεσμοί πεπτιδίων που ενώνουν την αμινο-ομάδα της φαινυλαλανίνης ή της τυροσίνης με άλλα αμινοξέα. Και αν δεν υπάρχει αρκετή πεψίνη, σε καμία περίπτωση η τυροσίνη δεν θα χωριστεί αργότερα από άλλα πρωτεολυτικά ένζυμα στον γαστρεντερικό σωλήνα, ιδιαίτερα στο δωδεκαδάκτυλο. Το γαστρικό υδροχλωρικό οξύ δεν πρόκειται να βοηθήσει. Χρειάζεται η πεψίνη.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό για κάποιον με υποθυρεοειδισμό ή υπερθυροειδισμό. Κατά κανόνα, στα άτομα με χαμηλό θυρεοειδή χορηγείται ορμόνη θυρεοειδούς ή μια από τις συνθετικές θυρεοειδικές ορμόνες. Με αυτόν όμως τον τρόπο καταπολεμάται το σύμπτωμα. Δεν γίνεται προσπάθεια να διορθωθεί η βιοχημεία ενός ασθενούς, ώστε ο ασθενής να μπορεί από μόνος του να παρασκευάσει τη δική του ορμόνη του θυρεοειδούς. Και φυσικά η δική του θυρεοειδική ορμόνη είναι πολύ ανώτερη από ό, τι η λήψη θυρεοειδούς αδένα από βόδια, χοίρους ή πρόβατα ή από εκχύλισμα θυρεοειδούς που έχει παρασκευαστεί σε εργαστήριο, που θα κάνουν τις τιμές του θυρεοειδούς να εμφανίζονται σε ασφαλές επίπεδο στις εργαστηριακές εξετάσεις.
Αν λοιπόν θέλουμε να διορθώσουμε τη βασική αιτία για μερικές καταστάσεις ανισορροπίας του θυρεοειδούς, είτε πρόκειται για υποθυρεοειδισμό ή για υπερθυρεοειδισμό είτε για θυρεοτοξίκωση, τότε το πρώτο πράγμα που πρέπει να βεβαιωθούμε είναι ότι αυτοί οι ασθενείς έχουν το βασικό δομικό στοιχείο της ορμόνης του θυρεοειδούς, που είναι το αμινοξύ τυροσίνη. Και επειδή γνωρίζουμε ότι η τυροσίνη μπορεί να συντεθεί από το αμινοξύ φαινυλαλανίνη, τότε γίνεται έκδηλο ότι πρέπει να έχουμε αρκετό γαστρικό υδροχλωρικό οξύ για να μετατρέψει το ζυμογόνο πεψινογόνο σε πεψίνη. Και το δεύτερο πράγμα είναι να βεβαιωθούμε ότι η ποιότητα της πεψίνης είναι ικανή να διασπάσει τους πεπτιδικούς δεσμούς ανάμεσα στη φαινυλαλανίνη και σε άλλο αμινοξύ στο κεντρικό σημείο μιας μακράς πολυπεπτιδικής αλυσίδας και να χωρίσει την τυροσίνη από άλλα αμινοξέα. Διαφορετικά δεν πρόκειται να έχουμε τα δομικά στοιχεία της ορμόνης του θυρεοειδούς, που όπως είπαμε είναι η τυροσίνη που ιωδιώνεται λαμβάνοντας άτομα ιωδίου.
Έτσι λοιπόν δεν αρκεί να πείτε σε κάποιον που έχει υποθυρεοειδισμό ή υπερθυρεοειδισμό να ακολουθήσει μια καλή πρωτεϊνική δίαιτα και καλές πηγές τυροσίνης και να πάρει και μια καλή φόρμουλα βιταμινών και μετάλλων που να περιέχει ιώδιο. Και αν ακολουθήσει αυτά χωρίς να παίρνει πεψίνη, μετά θα πρέπει να μετρηθούν τα επίπεδα τυροσίνης στον ορό του αίματος καθώς και τα επίπεδα του ελεύθερου ιωδίου. Και σε αυτό το σημείο μπορούμε να καθορίσουμε αν ή όχι η πρωτεΐνη αποδίδει το αμινοξύ τυροσίνη για χρήση όσον αφορά στην παραγωγή της ορμόνης του θυρεοειδούς. Έτσι θα δούμε αν ο ασθενής έχει επαρκή πεψίνη. Και φυσικά, η δραστηριότητα της πεψίνης εξαρτάται από το υδροχλωρικό οξύ, αφού η πεψίνη μετατρέπεται από το ζυμογόνο πεψινογόνο κυρίως από τη συγκέντρωση του οξέος που υπάρχει στο υδροχλωρικό οξύ του στομάχου. Έτσι δεν αρκεί μόνο να χορηγηθεί συμπλήρωμα πεψίνης. Θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι η οξύτητα του γαστρικού υγρού είναι αρκετή για να μετατρέψει, όχι μόνο τη συμπληρωματική πεψίνη ή να την ενεργοποιήσει, αλλά και το εκ φύσεως υπάρχων ζυμογόνο πεψινογόνο σε πεψίνη.
Αυτό λοιπόν που πρέπει κάποιος να κάνει, είτε έχει υπο- είτε υπερ-θυρεοειδισμό, είναι να πάρει ένα πεπτικό συμπλήρωμα που περιέχει υδροχλωρική μπεταΐνη (αυτό το συμπλήρωμα το παίρνετε στην αρχή του γεύματος) καθώς και ένα συμπλήρωμα τυροσίνης και ένα συμπλήρωμα ιωδίου ή φύκια Kelp (αν όμως ο ασθενής λαμβάνει φάρμακα για τον θυρεοειδή δεν θα πρέπει να πάρει ιώδιο χωρίς να συμβουλευτεί τον ενδοκρινολόγο του). Η δοσολογία για την τυροσίνη είναι 500-1500 mg ημερησίως και πρέπει να την πάρει με άδειο στομάχι, διότι τα συμπληρώματα αμινοξέων δεν πρέπει να λαμβάνονται με φαγητό. Παράλληλα, η διατροφή του ασθενούς θα πρέπει να περιέχει τροφές πλούσιες σε τυροσίνη και ιώδιο. Οι καλύτερες διατροφικές πηγές τυροσίνης είναι το τυρί, το μοσχάρι, το αρνί, το χοιρινό, το ψάρι και τα θαλασσινά, το κοτόπουλο, η γαλοπούλα, οι ξηροί καρποί και οι σπόροι, τα αυγά, τα όσπρια και το άγριο μαύρο ή καστανό ρύζι.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.