Συσκευή παραγωγής υδρογονοποιημένου νερού YS-17

Επιστημονικές πληροφορίες

Το ηλεκτρολυμένο νερό που έχει υποστεί αναγωγή (ERW – electrolyzed reduced water), γνωστό κατά κόσμον ως «υδρογονοποιημένο νερό», αποτελεί εδώ και δεκαετίες έναν τύπο νερού που έχει αποσπάσει ιδιαίτερη δημοφιλία και προβολή καθώς του αποδίδονται πολλά οφέλη για την υγεία.

Το βασικό δραστικό συστατικό του ERW είναι το μοριακό υδρογόνο. Το μικρό του μέγεθος, το ουδέτερο του φορτίο και η μη πολική του φύση, μαζί με τον υψηλό βαθμό διάχυσής του, του επιτρέπουν να διαπερνά εύκολα τις κυτταρικές βιομεμβράνες και να διαχέεται στα μιτοχόνδρια και τον κυτταρικό πυρήνα, καθιστώντας το ιδιαίτερα βιοδιαθέσιμο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρόσληψη ενός λίτρου νερού που έχει κορεστεί με υδρογόνο παρέχει περισσότερα «θεραπευτικά» μόρια από 100 mg βιταμίνης C και 26 φορές περισσότερα από την κλασική δόση 3 mg της πολύ λιγότερο βιοδιαθέσιμης μελατονίνης. Το αέριο υδρογόνο έχει πρόσφατα μελετηθεί εκτενώς για τις μοναδικές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις δράσεις του. Κλινικές μελέτες για το υδρογόνο έχουν αναδείξει την πιθανή χρήση του για τη γνωστική δυσλειτουργία, το μεταβολικό σύνδρομο, το εγκεφαλικό επεισόδιο, τη νόσο COVID-19. Η χορήγησή του έχει προταθεί μέχρι και ως στρατηγική πρόληψης των ανεπιθύμητων ενεργειών της κοσμικής ακτινοβολίας στους αστροναύτες.

Οφέλη που έχουν παρατηρηθεί από την κατανάλωση ERW

Γύρω στο 1985, υπήρξαν πολλές καταγεγραμμένες κλινικές βελτιώσεις από την κατανάλωση ERW, οι οποίες θεωρούνταν τότε ότι ήταν θαυματουργές. Κατά το 1997, πρόσθετες μελέτες αποκάλυψαν ότι το ERW έχει αντιοξειδωτική δράση, προστατεύει το DNA από οξειδωτική βλάβη, προάγει τη μετατόπιση των υποδοχέων GLUT4, προστατεύει τα παγκρεατικά βήτα κύτταρα, αποτρέπει τον τραυματισμό του γαστρικού βλεννογόνου που προκαλείται από ασπιρίνη, καταστέλλει την υπεροξείδωση των λιπιδίων και έχει αντιδιαβητικές και αντικαρκινικές δράσεις.

Ανάδειξη του Η₂ ως κύριος θεραπευτικός παράγοντας στο ERW

Παρά τα παρατηρούμενα οφέλη του ERW, ο κύριος θεραπευτικός παράγοντας ήταν ακόμα άγνωστος. Ήταν γνωστό ότι το ERW χαρακτηρίζεται από υψηλό pH, μικρή περιεκτικότητα σε διαλυμένο αέριο οξυγόνο, υψηλή περιεκτικότητα σε διαλυμένο αέριο υδρογόνο και αρνητικό δυναμικό οξείδωσης-αναγωγής (negative oxidation-reduction potential, ORP – δείκτης ότι μια ουσία είναι αναγωγικός και όχι οξειδωτικός παράγοντας). Το μοριακό υδρογόνο θεωρήθηκε απλώς ένα αδρανές υποπροϊόν της ηλεκτρόλυσης χωρίς βιολογική αξία. Η αποτελεσματικότητα του ERW κακώς εκτιμήθηκε ότι οφείλεται στο υψηλό – αλκαλικό pH και το αρνητικό ORP αλλά όχι στη συγκέντρωση του διαλυμένου αέριου υδρογόνου. Πράγματι, οι περισσότερες από αυτές τις πρώιμες μελέτες δεν ανέφεραν τη συγκέντρωση του διαλυμένου αέριου υδρογόνου μέχρι μετά το 2007, όταν αποδείχθηκαν για πρώτη φορά ξεκάθαρα τα θεραπευτικά αποτελέσματα του Η₂. Ήδη από το 2002, μια ερευνητική ομάδα, μελετώντας πειραματόζωα, έδειξε ότι το αλκαλικό pH από μόνο του δεν ήταν υπεύθυνο για τα οφέλη του ERW. Το ίδιο φάνηκε ότι ίσχυε και για τα ανόργανα συστατικά του νερού, γεγονός που υποδήλωνε τη σημασία του διαλυμένου αέριου υδρογόνου στο ERW. Μάλιστα, το 2005 άλλοι ερευνητές έδειξαν ότι το ουδέτερο pH και πλούσιο σε υδρογόνο ERW μπορούσε να ελαττώσει το οξειδωτικό στρες σε τρωκτικά. Παρομοίως, το 2006 διάφοροι ερευνητές του ERW ξεκίνησαν να σημειώνουν στις μελέτες τους ότι το Η₂ ήταν η φυσιολογικά δραστική ουσία. Το 2013, παρατηρήθηκε ότι μεταξύ φιλτραρισμένου νερού, ERW και ERW χωρίς αέρια μόνο το ERW στο οποίο δεν αφαιρέθηκαν τα αέρια επέδειξε θεραπευτικές δράσεις. Το 2019 δείχθηκε ότι όντως το H₂ ήταν ο θεραπευτικός παράγοντας στο ERW που περιόρισε την ανάπτυξη μη αλκοολικής λιπώδους διήθησης του ήπατος σε πειραματόζωα μετά από δίαιτα πλούσια σε λίπος. Τέλος, το 2021 έγινε η αναφορά ότι η κυτταροπροστατευτική και αντιοξειδωτική δράση του ERW εξαφανίστηκε όταν αφαιρέθηκαν από αυτό τα αέρια αλλά όχι όταν απλά αδρανοποιήθηκε το pH του, γεγονός που επιβεβαίωνε ότι το Η₂ και όχι η αλκαλικότητα του ERW ευθύνεται για τις θεραπευτικές δράσεις του ERW.

Πλέον, με μια συνολική αποτίμηση των μελετών έχουμε καταλήξει στα εξής συμπεράσματα:

1) το Η₂ είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για τα οφέλη του ERW, 2) Η συγκέντρωση του Η₂ πρέπει να ξεπερνάει κάποιο επίπεδο για να επιδείξει ευεργετικές επιδράσεις και 3) μπορεί τα θεραπευτικά αποτελέσματα του Η₂ να είναι δοσοεξαρτώμενα.